DZIĘCIOŁ DUŻY

Należy on oczywiście do rodziny dzięciołowatych. Jest to gatunek szeroko rozpowszechniony – to najliczniej występujący dzięcioł w Polsce.

Długość jego ciała osiąga 25 cm, rozpiętość skrzydeł dochodzi do 40 cm, a masa do 100 gramów. Upierzenie dzięcioła jest biało-czarno-czerwone i właśnie przez taką kombinację barw nazywa się go także dzięciołem pstrym. Samiec dzięcioła posiada czerwoną plamęna potylicy, a samica jej nie ma. Dodatkowo młode osobniki mają czerwone czapeczki.

Zamieszkuje lasy, parki i skwery, gdzie buduje dziuple i zakłada gniazda w starych drzewach.

Pożywienie dzięcioła różni się w zależności od pory roku. Wiosną i latem zjada owady i ich larwy ukryte pod korą drzew. Zimą żywi się przede wszystkim nasionami sosny. Żeby się do nich dostać rozkuwa szyszki, które wtyka w szczelinę pnia drzewa. Dlatego takie miejsca nazywasię kuźniami dzięcioła. Ponadto w okresie lęgowym dzięcioły czasem zjadają jajai pisklęta innych gatunków ptaków. Zimą natomiast nie pogardzą padliną.

Dzięcioły nie śpiewają jak inne ptaki. Zamiast tego bębnią dziobem o korę drzewa. W ten sposób przywabiają partnera oraz oznajmiają o zajętym terytorium. Zdarza się, że dzięcioły bębnią w blaszane dachy lub uliczne latarnie.

Dzięcioł duży jest objęty w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.