Aktualności
KORALOWIEC NASZYCH LASÓW
Pięknoróg największy (Calocera viscosa) to gatunek grzybów z rodziny łzawnikowatych (Dacrymycetaceae).
Rośnie na obumarłych i zmurszałych pniakach drzew iglastych, w szczególności świerka i sosny. Znaleźć go można również na zagrzebanych w ziemi resztkach ziemi, sprawia wówczas wrażenie, jakby rósł na ziemi.
Występuje w lasach iglastych i mieszanych. Jest pospolity w Europie Środkowej.
Owocniki pięknorogu największego wyrastają z jednego, długiego trzonu, który głęboko wrasta w drewno. Gałązki mają cylindryczny lub lekko spłaszczony kształt, są zaostrzone na wierzchołkach. Powierzchnia jest gładka, a podczas wilgotnej pogody staje się lepka ze śliską warstwą rodzajną. Owocniki osiągają do 8 cm wysokości.
Najczęściej owocniki mają jednak do 6 cm wysokości. Ciężko jest je przełamać, ponieważ są gumowato-łykowate. Barwa od złotej, przez żółtą do żółtopomarańczowej. Owocnik po wyschnięciu staje się twardy i zmienia barwę na jaskrawo-pomarańczową.
Miąższ jest twardy i ma konsystencje galarety. U starszych owocników jest zdrewniały i najczęściej pusty. Ma słaby zapach i smak. Pięknoróg lepki jest grzybem niejadalnym, ale nie posiada właściwości trujących.
Ze względu na brak smaku i twardy, łykowaty miąższ pięknoróg największy jest grzybem niejadalnym. Może być wykorzystywany w celach dekoracyjnych.
Ze względu na swój wspaniały, nietypowy wygląd czasami jest używany do przyozdabiania potraw i półmisków. Jego spożycie nie jest szkodliwe dla organizmu.
