Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Białowieska" (LKP) przyjęło się uznawać za pierwszy w Polsce, choć zarządzenie w sprawie jego utworzenia powołało do życia również sześć innych LKP. Zwolennicy przyznania pierwszeństwa temu właśnie obszarowi uważają, że uprawnia ich do tego decyzja nr 23 Ministra Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 8 listopada 1994 roku w sprawie ochrony i zagospodarowania Puszczy Białowieskiej.     

„Puszcza Białowieska stanowi dobro ogólnonarodowe o wybitnym znaczeniu przyrodniczym i podlega szczególnej ochronie. Ochrona substancji i walorów Puszczy polega na zachowaniu procesów ekologicznych. Z tego względu obszar Puszczy Białowieskiej, w części poza granicami Białowieskiego Parku Narodowego, podlega ochronie i zagospodarowaniu leśnemu w sposób specjalny, tworząc wzorcowy kompleks promocyjny dla tego typu obiektów w Polsce". 

Na terenie Polski Puszcza Białowieska zajmuje blisko 65 tys. ha, z czego 52,6 tys. ha objął Leśny Kompleks Promocyjny „Puszcza Białowieska". W jego skład weszła część Puszczy, którą zarządzają Lasy Państwowe (Nadleśnictwa: Białowieża, Browsk i Hajnówka).

Do podstawowych celów utworzenia LKP 'Puszcza Białowieska' należą:

• zachowanie naturalnych warunków środowiska leśnego w całym mezoregionie Puszczy,
• zachowanie lub odtworzenie właściwych siedliskom puszczańskich biocenoz leśnych o charakterze naturalnym oraz zapewnienie trwałości ekosystemów leśnych i ciągłości wielostronnego wykorzystania ich zasobów,
•  stworzenie wzorca do objęcia polityką kompleksowej ochrony i restytucji oraz doskonalenia lasów większych kompleksów  leśnych o podobnych warunkach geograficzno - przyrodniczych,
• prowadzenie prac badawczych i doświadczalnictwa leśnego w celu wyciągnięcia wniosków dotyczących możliwości i warunków upowszechniania zasad ekorozwoju na całym obszarze Lasów Państwowych,

        
Powyższe cele są realizowane, między innymi, poprzez:

• wypracowanie i stosowanie w praktyce odmiennego podziału funkcjonalnego (gospodarczego) lasu oraz takiej metody regulacji cięć, która wynika ze stanu lasu i potrzeb hodowlanych i sanitarnych, przy założeniu, że pozyskanie drewna nie jest celem lecz jednym z efektów trwałej i wielofunkcyjnej gospodarki leśnej,
• ochronę różnorodności biologicznej dziko żyjących roślin i zwierząt, dla zachowania bogactwa genetycznego i wielostronnych funkcji lasu o znaczeniu lokalnym, krajowym i międzynarodowym, 
• restytucji metodami aktywnej hodowli i ochrony zniekształconych i zdegradowanych fragmentów zbiorowisk leśnych Puszczy z maksymalnym wykorzystaniem procesów sukcesji naturalnej,
• wzmaganie korzystnego wpływu Puszczy na środowisko przyrodnicze, a równocześnie dążenie do ograniczenia niekorzystnych dla Puszczy zagrożeń ekologicznych.

Ponadto ochrona przyrody i kształtowanie środowiska naturalnego tego Kompleksu realizowane są także poprzez:

• szczególne formy ochrony przyrody (rezerwaty przyrody, pomniki przyrody, użytki ekologiczne, stanowiska dokumentacyjne oraz ochronę gatunkową roślin i zwierząt),
• lasy ochronne ogólnego przeznaczenia (lasy wodochronne, lasy stanowiące cenne fragmenty rodzimej przyrody oraz ostoje zwierząt),
• lasy ochronne specjalnego przeznaczenia (wyłączone drzewostany nasienne, lasy na stałych powierzchniach badawczych i doświadczalnych, lasy w granicach administracyjnych Hajnówki oraz lasy o szczególnym znaczeniu dla obronności),
• specyficzne, dostosowane do warunków puszczańskich, zasady organizacji gospodarstwa leśnego, między innymi poprzez utworzenie 3 obszarów o odmiennych systemach zarządzania i zróżnicowanych metodach postępowania, stosownie do walorów przyrodniczych tych obszarów.
• prowadzenie szkoleń służby leśnej i edukacji ekologicznej społeczeństwa.