Bocian biały (Ciconia ciconia) jest nieodłącznym symbolem polskiej wsi, jednym z najstarszych gatunków synantropijnych (żyjącym blisko ludzkich siedzib), według niektórych przynoszącym szczęście i zwiastującym zbliżającą się wiosnę.

Polska jest ostoją bociana białego. Szacuje się, że w naszym kraju gniazduje około 50 000 par bocianów, co sprawia, że zajmujemy pierwsze miejsce wśród krajów europejskich, wybieranych przez bociany na lęgi. Bociany białe gniazda zakładają na dachach budynków, słupach czy platformach.

W przeciwieństwie do bociana białego, spokrewniony z nim bocian czarny (Ciconia nigra) jest gatunkiem znacznie rzadszym i dla odmiany żyjącym w lasach. Na budowę gniazda wybiera miejsca niedostępne, ze starymi drzewami o rozłożystych koronach w sąsiedztwie terenów podmokłych i płytkich zbiorników wodnych.

Szacuje się, że w naszym kraju żyje 1400-1600 par bociana czarnego, a największe ich zagęszczenie stwierdzono na wschodzie kraju, tj. 8-10 par/100 km2.

W Polsce obydwa gatunki bocianów podlegają ochronie ścisłej. Dla podtrzymania i zachowania gatunków najważniejsze jest utrzymanie i odtwarzanie terenów stanowiących atrakcyjne żerowiska i siedliska bytowania.

Dodatkowo stanowiska lęgowe bociana czarnego podlegają ochronie strefowej - wokół gniazd tworzy się strefy ochrony całorocznej w promieniu do 200 m i strefy ochrony okresowej od 15 marca do końca sierpnia w promieniu do 500 m.