Występują nie tylko w lasach. Można je spotkać w parkach, na trawnikach, łąkach porośniętych wysoką roślinnością. Najbardziej lubią strefy przejściowe między różnymi typami roślinności np. skraj łąki i lasu, brzeg ścieżki, polany i innych. Tzw. kleszczowy sezon rozpoczyna się w marcu i trwa aż do listopada z dwoma szczytami aktywności rocznej. Pierwszy maj-czerwiec, a drugi wrzesień-październik. W ciągu dnia kleszcze są aktywne rano od pierwszej rosy do południa, zaś wieczorem od 16 do zmroku.

Kleszcze wspinają się na 120-150cm, jest to wysokość grzbietu potencjalnego żywiciela. Potrafią skoczyć w stronę ofiary, choć bardziej preferują wyczekiwanie, a kiedy otrze się o ich stanowisko zaczepiają się pazurkami o skórę, sierść lub ubranie. Kleszcz zanim się wczepi szuka dogodnego miejsca. Są to miejsca gdzie jest cienka skóra a jednocześnie jest zacisznie i ciepło – pod kolanami, pod biustem, w zgięciu łokcia, między pośladkami za uchem i w pachwinie.

Aby zminimalizować ryzyko „złapania" kleszcza należy po spacerze w lesie obejrzeć dokładnie całe ciało. Można wziąć prysznic ale należy pamiętać, ze strumień wody nie usuwa kleszcza, przejrzeć i wytrzepać ubranie poza domem. Warto mocno wytrzepać nogawki spodni, kiedy już jesteśmy w drodze powrotnej do domu.

Jeśli już zauważymy wbitego kleszcza nie wolno tego miejsca niczym smarować. Kleszcz dusząc się wymiotuje, a co za tym idzie wszystkie chorobotwórcze bakterie i wirusy dostaną się do krwiobiegu, co może zwiększyć ryzyko zakażenia. Do wyjęcia kleszcza potrzeba dobrej pęsety lub specjalne urządzenie, które jest dostępne w aptece. Wyciągamy go zdecydowanym, lekko łukowatym ruchem. Po wyjęciu ranę należy zdezynfekować, oraz sprawdzić czy kleszcz wyszedł w całości. W razie wątpliwości należy zgłosić się do lekarza.

Kleszcze są niebezpieczne ale przy odpowiedniej profilaktyce możemy ograniczyć ryzyko infekcji przenoszonych przez nie i nieprzyjemności związanymi z ugryzieniem.